حسینیه آینه ها

در آن صبح آکنده از نور

لحظه زادن فرامى رسد. زمان آن رسیده است تا فاطمه در آسمان دنیا بدرخشد، پَرى زمینى پدید آید، تا زندگى را آغاز کند، تا سفر عمر در کره ى حوادث آغاز شود.

پدر به مادر که از درد به خود مى پیچید گفت:

- این جبریل است، به من مژده مى دهد فرزندمان دختر است. مادرِ یازده ستاره.

در آن صبحِ آکنده از نور، خانه ى خدیجه سرشار از آرامش، شادمانى و انتظار بود. فاطمه، بر درهاى دنیا مى کوبید.

خدیجه، از دردهاى زایمان، رنج مى کشد و مى اندیشد از کدام ماما خواهش کند؟ به دنبال کدامین زنِ مکّى بفرستد؟

در لحظه اى نورانى و لبریز از بالهاى فرشتگان، چهار بانو از ژرفاى تاریخ به اتاق گام مى نهند.

بانوان بى همتاى نزد خدیجه مى آیند، به زودى، بانوى بانوان متولد مى شود، بانویى که نُه نام دارد.

بانویى که «انسان» از تبار اوست، بانویى که رنجهاى زایشِ مردمان روى زمین را تاب آورده است، مى گوید:

- من مادر تو هستم، حوا.

بانویى که رنجهاى فرعون را تاب آورده است، بانویى که دلش را دریاچه ى نور ساخته است، مى گوید:

- من آسیه ام.

بانوى سوّم مى گوید:- من کلثوم، خواهر موسى علیه السلام هستم، موسى بن عمران.

چهارمین بانو زبان مى گشاید:

- من مریم، مادر مسیح علیه السلام هستم، دوشیزه اى غرقه در عشق خداوندى. بانوان تاریخ مى گوید: «براى انجام کارهاى ضرورى بانوان، نزد شما آمده ایم». آمده ایم تا تولد فاطمه را مژده دهیم، تولد بانوى بانوان گیتى.

اتاقِ خدیجه لبریز از نور مى شود. بوى بهشت در فضا موج مى زند. شادمانى و خوشبختى دلها را فتح مى کنند.

در لحظه ى رنجِ مقدّس، مروارید بهشتى پدیدار مى شود، پاکیزه و پاک نهاد.

چون متولد شد، سر به سجده مى گذارد. انگشتانش را به سوى آسمان بلند مى کند:

- همانا آفریدگار یکى است، بى انباز.

فرشتگان بهشتى با ابریقها و مندیلهاى برفگون مى آیند. آبهاى کوثر، از ابریقهاى بهشتى از دستانِ سپید دوشیزگانى فرومى ریزند که «هیچ انسان و هیچ جنى با آنان آمیزش نکرده است».

حوا مى گوید: اى خدیجه! فاطمه را در حالى بگیر که سرشت و ظاهرى پاکیزه دارد و نیکبختى در وى و دودمان وى است».

#حضرت_زهرا #حضرت_فاطمه #ولایت #فاطمة_الزهرا #فاطمه #زهرا. #حسینیه #حسینیه_آینه #فاطمیه93 #ام_ابیها #صدیقه_کبری #صدیقه #اهل_بیت #14معصوم #14آینه #پنج_تن #اصحاب_کساء #aayeneha #fatima