حسینیه آینه ها

فاطمه، چشمهایش را به روى زندگى مى گشاید، زندگى با تمام رخدادها، گستره و شادابى اش.

پدر، از سفر شگفت انگیزش برگشته است، سفر معراج، سفر به ژرفاى آسمان و زمان.

دو سال از لحظه ى فرود جبریل بر دامنه ى کوه حرا گذشته است. یزدان، آهنگ آن دارد تا سفر زندگى فاطمه، همزمان با آغاز اسلام و در سایه سار وحى الهى باشد.

خدیجه، به دخترش شیر گوارا مى نوشاند ، طهارت جسم و جان مى نوشاند. چه بسا قطره اشک خدیجه بر پیشانى فاطمه چکیده است، قطره اشکى براى شویش، اندوهى براى محمد صلى اللَّه علیه و آله و سلم، براى مردى از «جبل النور» نور مى افشانَد تا کاروان سرگردان آدمى را به چشمه هاى آرامش برساند، به چشمه اى در «بیابان بى آب و علفى که در کنار خانه ى گرامى توست». [ قرآن کریم، سوره ابراهیم، آیه 37. ] در سرزمینى آکنده از اشک و رنج، فاطمه پرورش مى یابد. چهره اش، آیینه ى کودکى محمد صلى اللَّه علیه و آله و سلم است. چشمان، ابروان و نورى لطیف که رخساره را فراگرفته، آن سان که هاله اى بر گِرد ماه.

آیا ماه شب چهاردهم و نور آرامش بخشَش را به زمین دیده اى؟ «عایشه» فاطمه را چنین بازگو کرده است. «اَنَس»، از زبان مادریش فاطمه را چنین توصیف کرده است: رخساره اى همانند ماه کامل، سپید آویخته با سرخى، یا خورشیدى پس پرده ى ابرى نازک و مویى مشکین و بسیار بلند.

در پرتو تابناکى رُخش، زنان پیامبر در شب دیجور نخ در سوزن فرومى کردند و به خیّاطى مى پرداختند. روزها مى گذرد و فاطمه رشد مى کند. براى زندگى مى شکوفد، آیه هاى آسمانى را مى نوشد، جرعه جرعه، آیه آیه. هر روز در چشمه سار واژگان آخرین پیامبر تاریخ جان خویش را مى شوید.

فاطمه، چنین پاکیزه پرورش مى یابد، اما رنجها آغاز مى شوند. فاطمه، گواه روزگارانى است که در آن پابرهنگان از پاى مى افتند. او، در دامنه به صداى تازیانه هایى که بر رنجبران زمین فرود مى آید، گوش فرامى دهد.

او، شاهد گریز، آوارگى و هجرت دین باوران است.

اینها، فاطمه را چنان غمگین ساخت که آسمان از ابرهاى سنگین، دلش مى گیرد.

چه رنجهایى! مادرى اندوهگین. پدرى دردکشیده. در مکه، جز رنج، جز شلاقِ دژخیمان چیزى نیست.

فاطمه، در بوته ى دردى مقدس، ذوب مى شود، و شگفتا که گاه رنجِ بسیار باعث مى شود تا «حقایق» بدرخشد، و دل آرام گیرد، دلى که براى مردم مى تپد، براى همه ى مردم.

فاطمه- که پروانه اى از جنس نور و چاووش خوان بهار است - آرزومند جهانى سبز است، جهانى که در آن، نور، مکه، جزیرة العرب و سراسر گیتى را فراگیرد.

با این نگاه، او رنج مى بَرَد. با این نگاه، اندوه در چشمان درشتش مى درخشد. با این نگاه، لبخند از لبان فریبایش کوچ مى کند.

#حضرت_زهرا #حضرت_فاطمه #حسینیه #حسینیه_آینه_ها #اهل_بیت #14معصوم #14آینه  #aayeneha  #fatima_zahra