حسینیه آینه ها

برخاست بانوى آب 

پوشیده در خموشى و باران 

آیینه دار پاکى نامش 

دریا و آسمان 

گرد حریم او، بیت الحرام نور 

پیوسته در طواف

قدس و مناه و طور 

سروبلند باغ محمد 

چشم على، چراغ محمد

اى شانه نحیف

اى برکشیده معنى زن را 

اى از ازل به دوش گرفته 

بار عظیم فاطمه بودن را 

سیب درخت وحى 

شرق سپیده هاى مکرر

از ابتداى عشق تا دور دست روشن تاریخ 

رود همیشه جارى کوثر 

سرو بلند باغ محمد 

چشم على، چراغ محمد 

شعری از: محمد رضا محمدى نیکو