بیچاره بعضی از کلمات! چه بر سرشان که نیامده! بعضی از آن ها آن قدر از معنای خود تهی شده اند که باید به حال شان رقت برد. ما این کلمات را آن قدر ساده بکار برده ایم و تصورمان درباره ی آنها سطحی است. بیچاره اخلاص که از اخلاص تهی شده.
حقیقت اخلاص، فقط خدا را در نظر داشتن است و فقط برای او کار کردن.
اخلاص، آزادی از وابستگی به مدح و ستایش دیگران است و خالی بودن از هوای نفس.
اخلاص یکی بودن ظاهر است و باطن، درون است و برون. و زهرا علیهاالسلام در اوج قله ی اخلاص بود.
او در جواب پدرش که می فرمود: دخترم! هم اکنون جبرییل در نزد من است و از جانب خدا پیام آورده که هر چه بخواهی تحقق می یابد، می گوید مرا جز ذات او هیچ تمنایی نیست.
